K.: Bu kadar mı? diyordu genc kız
K.: Bu kadarmıydı sevgin.

E.: Ya ne sandın?Seni sevdiğimi mi?

- Kız yıkılmıstı,telefonun basında hiçbirşey söyleyemiyordu.
- Biran delikanlı kızın hışkırıklarını duydu.

E.: Ne o niye konusmuyorsun ?
E.: Sana,senin acınan haline acıyorum.

- Oysa bunları söylerken seviyordu.
- Daha önce sevmişti ve sevecekti.
- Ama yapacak bişey yoktu.
- Bu sözler karsısında direnen gurur vardı.
- Bir tarafta gurur,bir tarafta sevgi.
- Ve onun sevgisi agır bastı.
- Ve telefonu kapatırken delikanlı ;
- ELVEDA ! dedi...
- Genc kız ise son defa gururunu ayaklar altına alarak ;
- SENİ SEVİYORUM ! demişti...

- Telefonu kapatınca delikanlı dusundu ;
- Niye yapmıstı,oysa oda seviyordu.
- Ve sonra sevgisini itiraf etmek için tekrar aradı.
- Bu arama defalarca surdu.
- Ama cok gec kalmıstı.
- Telefon cevap vermeyince kızın evine gitti.
- Kalabalık evin önünü sarmıstı.
- Şaşırdı,ardından bir siren sesiyle irkildi.
- İçeriden dudaklarından kan damlayan solmak üzere olan bir beden cıkarıldı.
- Delikanlı yılıkdı,gözyaslarını tutamadı.
- Kıza "UYAN!" dediysede...uyanmadı.
- Bir süre sonra kızın elinde buruşmuş bir kagıt parcası gözüne ilişti.
- Yaslanan gözlerini silerek okudu.
- Şöyle diyordu genc kız ;

" TÜM SEVENLERE ve SEVİLENLERE İBRET OLSUN!